Στη Στεμνίτσα με BMW M5 & K1200S
Αν όχι τα καλύτερα, σίγουρα τα πιο «αυτοκινητιστικά» φρένα που φόρεσε ποτέ μοτοσικλέτα.
Εργονομικά σχεδιασμένα, αλλά όχι ευφάνταστα τα όργανα της K1200. Στο -δυσανάγνωστο τη νύχτα- LCD αναγράφεται και η σχέση του κιβωτίου.
Έπειτα από δύο μέρες μαθαίνεις να το κοιτάς!
Είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι φαίνεται. Και πιο ωραίο!
Εργοστάσιο παραγωγής (θετικής) ενέργειας!
Για πρώτη φορά η αντιπαράθεση στο δρόμο ανάμεσα στο πιο δυνατό αυτοκίνητο και την ταχύτερη μοτοσικλέτα της BMW είναι τόσο... σεξουαλική!
KEIMENO: AKHΣ TEMΠEPIΔHΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: ΘANOΣ HΛIOΠOYΛOΣ
AYTOKINHTO ή μοτοσικλέτα; Mπανάλ δίλημμα, θα σκέφτεστε... Προς Θεού, δε μιλάμε για αστικές μετακινήσεις ή για fast food εκδρομές με τη συμβία σας στα πέριξ της πόλης. Oύτε για ταξίδια ανά την ελληνική ή ευρωπαϊκή επικράτεια. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το αγγελάκι στο πίσω μέρος του εγκεφάλου που προτιμά τη βολή του θα σε συμβουλεύσει να πάρεις το αυτοκίνητο και να ξεμπερδεύεις. Tο διαολάκι που επιζητεί περιπέτεια χιλιόμετρο με το χιλιόμετρο θα σου πει «MHXANH KAI TA MYAΛA ΣTA KAΓKEΛA!». Περί ορέξεως δηλαδή... Το δίλημμα στην αρχή του άρθρου έχει ζουμί, όταν αναφερόμαστε στη δράση, την ταχύτητα, την έκκριση αδρεναλίνης, την καύ... (συγγνώμη, κ. ιδρυτικέ αναγνώστη), την απόλαυση της οδήγησης. Kαι μπορεί να γίνει βασανιστικό, αν δεν ανήκεις στο ένα ή το άλλο στρατόπεδο, αλλά έχεις αγγίξει το μέλι και των δύο πλευρών. Γιατί, εάν είσαι ενταγμένος στην από δω ή στην από εκεί όχθη, δεν τίθεται ερώτημα. Από τη μια, οι πωρωμένοι «αυτοκινητάδες» ούτε να σκεφτούν δε θέλουν για γκάζια με μοτοσικλέτα. Kαι να σκεφτούν, οι περισσότεροι όχι μόνο να τις σουζάρουν (όπως εύστοχα γράφει στο άρθρο του ο 2Tροχίτης συνάδελφος, Aρχοντίτσης), αλλά ούτε καν να τις κρατήσουν όρθιες εν στάσει δεν μπορούν... Oπότε τα διάφορα supermotard, supersport και superbike που ευδοκιμούν στις μοτοαντιπροσωπείες της χώρας είναι σαν να μην υπάρχουν για δαύτους. Aπό την άλλη, όσοι έχουν φορέσει δερμάτινη φόρμα και έστριψαν με τα γόνατα στην άσφαλτο δε δίνουν δεκάρα για τα αγαπημένα μας GTi, περνάνε για «ταξί» τις θεοποιημένες «φτερούγες» και θεωρούν φλώρικα τα περισσότερα πανάκριβα GT. Mε εξαίρεση τις Ferrari, γεγονός που προσυπογράφουμε, γιατί σαν χθες θυμόμαστε τους συναδέλφους του 0-300 να ξεροσταλιάζουν στη θέα της Challenge Stradale σε πίστα κάπου στα παράλια της Aδριατικής, αφού ήδη είχαν λιώσει τα μαρσπιέ δύο ρέπλικα αγωνιστικών μοτοσικλετών, μιας Ducati 999 και μιας Aprilia RSV.
Η ταμπακιέρα; Yπάρχουν αυτοκίνητα που μπορούν να κάνουν την καρδιά ενός σκληροπυρηνικού αναβάτη να χτυπήσει δυνατά. Kαι δεν κατάγονται μόνο από το Mαρανέλο και το Tσουφενχάουζεν, αλλά και από το Mόναχο. Μάλιστα, η BMW είναι ο μόνος κατασκευαστής στην Eυρώπη που κατασκευάζει αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Στα καθ’ ημάς έχει βάλει τη σφραγίδα του στο πάνθεον των σπορ κατασκευών με τις M3, M5, M6 κτλ., αλλά στο χώρο της μοτοσικλέτας αντιμετωπιζόταν -τουλάχιστον μέχρι πρότινος- ως ιδιάζουσα περίπτωση, ως κατασκευαστής μεγάλων, ταξιδιάρικων και συνήθως πανάκριβων μοτοσικλετών, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τα ιαπωνικά top gun. Mέχρι που εμφανίστηκε η K1200S: η ταχύτερη, ισχυρότερη και πιο σπορ BMW όλων των εποχών, η πρώτη που ρίχνει το γάντι στα εξ ανατολής superbike. Tετρακύλινδρη, με 1.200 κ.εκ., 167 άλογα και 280 τελική, έτσι για να σας βάλουμε στο πνεύμα. Σαν να λέμε M5 με δύο τροχούς, δηλαδή! Nα λοιπόν η ευκαιρία για μια -ενδοοικογενειακή μάλιστα - μάχη ανάμεσα στους δύο κόσμους.
― Boss, βγάλε μπάτζετ να γκαζώσουμε στην Πελοπόννησο και θα σου φέρουμε πίσω άλλη μια όμορφη ιστορία 14 κυλίνδρων, 6.200 κυβικών και 674 βαυαρικών ίππων. ¶ντε, και τρία λιωμένα λάστιχα το πολύ πολύ...
Don’t do that at home!
Driving machine, αυτό είναι εδώ και χρόνια το δόγμα BMW στα ντοπαρισμένα της μοντέλα με το σήμα M και το ίδιο καλείται να εφαρμόσει -για πρώτη φορά πειστικά- η K1200 στο δικό της πλανήτη. Χωρίς να ξενερώσει τους οπαδούς των ιαπωνικών superbike, αλλά και δίχως να τρομάξει το κοινό του Μονάχου. Από το πρώτο χιλιόμετρο στη σέλα της η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη, αλλά το στοιχείο του τρόμου απουσιάζει παντελώς. Στην πρώτη γκαζιά, ο στριγκός ήχος και η εκσφενδόνιση του στροφομέτρου στις 11.000 στροφές κάνουν τα μάτια σου να γουρλώσουν: «Kαι οι Γερμανοί τρελάθηκαν; Ρε, μπας και είναι γιαπωνέζικο από κάτω και δεν το λένε»; Τόση απόκριση στα χαμηλά, τέτοια ευστροφία και, προπάντων, τόσο «ξυραφένια» δύναμη ψηλά δεν έχει βγάλει ποτέ ευρωπαϊκός 4κύλινδρος κινητήρας δρόμου. Αυτή δεν είναι BMW και ας είναι κάπως σκληρή στην κύλιση κι ας μη σηκώνεται από μόνη της με 1η (μεταξόνιο... τρένου έχει!). Κι εκείνα τα φρένα; Ναι, η μανέτα παρουσιάζει μια αδράνεια αρχικά, αλλά τι δύναμη είναι αυτή, μανούλα μου, και τι ασφάλεια που εμπνέει; Φρενάρεις αποφασιστικά και βιδώνεται κάτω το θεριό!
Λόγω του Integral ABS, το οποίο επιτρέπει στη μανέτα να επενεργεί εν μέρει και στη δαγκάνα του πίσω δισκόφρενου, μου εξηγεί ο Παναγιώτης. Τέρμα τα burn out δηλαδή; Θα το αντέξουμε αυτό... Όσο για την αίσθηση της τελευταίας, μόλις τώρα μαθαίνω ότι διαθέτει σέρβο. Για τα υπόλοιπα, έχουμε χρόνο μέχρι αύριο. Για την ώρα, στηρίζω την K στον πλαγιοστάτη, βγάζω το Arai και το δερμάτινο μπουφάν και μπαίνω στο hi-tech σαλόνι της M5 που μοσχοβολάει δέρμα. Οι συνάδελφοι από το 0-300 παρατηρούν την ασημόχρωμη «μπέμπα» με δυσπιστία...
― 500 τόσα άλογα έχει το «ταξί», μάγκες!
Η πόρτα κλείνει. Σςςς... ησυχία. Το γουργουρητό του V10 ίσα που ακούγεται. Γκλον, γκλον, γκλον. Το ηχητικό σήμα υπνωτικά υπενθυμίζει: «Φορέστε τις ζώνες». Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον περασμένο Σεπτέμβριο που είχαμε ξανασυναντηθεί με τη «Βαυαρή» στα κατατόπια της. Γκλον, γκλον, εν κινήσει ρυθμίζω το ηλεκτροκίνητο κάθισμα που σφίγγει και τα πλευρά, μια ματιά στα όργανα και στο Head Up Display, γκλον, γκλον - ΣΚΑΣΕ, θα τη φορέσω! - «Θάνο, βρες κάνα σταθμό από το... τιμημένο iDrive» - ας δούμε τι πρόγραμμα έχουμε στο SMGIII - βάλε AUTO, ρε, να φύγουμε επιτέλους! (Θάνος) - εντάξει φίλε, φεύγουμε!
Σημείο εκκίνησης, η πρωτεύουσα. Προορισμός, η Στεμνίτσα της ορεινής Aρκαδίας. Στη διαδρομή υπάρχουν τα πάντα, από αυτοκινητόδρομο μέχρι εθνική οδό και ορεινό στροφιλίκι. Aυτή δεν είναι ειδική διαδρομή, cannonball είναι! Tι να πούμε τώρα; Ότι από τη στιγμή που αφήσαμε το βενζινάδικο στην Aττική Oδό μέχρι την πρώτη στάση στον αυτοκινητόδρομο για Tρίπολη, η βελόνα δεν έπεσε ΠOTE κάτω από τα 200 στο φαντεζί κοντέρ της M5, ενώ η K1200S με τον Παναγιώτη καβάλα ξεμάκραινε και χανόταν μπροστά, προσπερνώντας πανταχόθεν τα σαν σταματημένα προπορευόμενα αυτοκίνητα; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και, αν βγει στον αέρα το on board βίντεο του Γιώργου Kωστούρου, δίκαια θα μας μηνύσουν για «προτροπή σε αξιόποινη πράξη».
Φαντάζεστε το πρωτοσέλιδο, εάν μας έπιαναν; «Εποχούμενοι τραμπούκοι -που δηλώνουν δημοσιογράφοι- συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω στο 68ο χλμ. Aθηνών-Kορίνθου να κινούνται με υπερβολική ταχύτητα. Ο αξιωματικός της Τροχαίας που τους συνέλαβε μιλά για επικίνδυνα -για τη δημόσια τάξη- άτομα. Κινούνταν με 220-270 χλμ./ώρα μέσα στην κίνηση προβαίνοντας διαρκώς σε ριψοκίνδυνους ελιγμούς και επιδίδονταν σε αυτοσχέδιους αγώνες. Το αξιοπερίεργο είναι ότι τα πειστήρια των εγκληματικών πράξεων βρέθηκαν πάνω τους από όργανο της Τροχαίας σε μορφή παράνομου υλικού βίντεο. Οι δράστες ανακρίνονται και παραπέμπονται σήμερα στην Εισαγγελία Αθηνών».
Ναι, κ. αστυνόμε, κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Αλλά δεν είμαστε εγκληματίες. Ηθικοί αυτουργοί είναι τα ίδια τα εργαλεία. Πραγματικοί «δολοφόνοι με κοστούμι Boss» στον αυτοκινητόδρομο. Θα σας εξηγήσω: για παράδειγμα, με την M5 εκεί όπου πηγαίνεις με 7η και μιλάς με το συνοδηγό, ξαφνικά «κόβει» σαν να πάτησε κάποιος pause στο βίντεο της διαδρομής. Βλέπεις το κοντέρ... 270 γράφει! «Δεν είναι δυνατόν, δεν το πιστεύω», λες...
Να που ο «πολιτικά ορθός» περιοριστής ταχύτητας στα 250 χλμ./ώρα έχει πρακτική αξία σ’ αυτό το αυτοκίνητο και, αν τον καταργήσει -όπως ακούγεται- η BMW, τότε ακόμη και μια Γερμανίδα γιαγιά θα μπορεί να σπάσει το φράγμα των 300. Η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση μπορεί να είναι υπέρ το δέον σκληρή στην πόλη για μια λιμουζίνα 117.000 ευρώ, όμως μετά τα 200 βρίσκει τον εαυτό της, ανεξάρτητα από την απόσβεση που έχεις προεπιλέξει από το πλήκτρο του EDC στην κεντρική κονσόλα. Αν πλέει, είπατε; Μα είμαστε σοβαροί; Μαγικό χαλί με ερπύστριες είναι η M5 στα πολλά, έτσι όπως γραπώνεται κάτω στην ευθεία και στις παρατεταμένες. Γι’ αυτό στρίβαμε όπως ερχόμασταν στα τούνελ της Κακιάς Σκάλας, κ. Αστυνόμε!
Η K1200 S, από την πλευρά της, δεν έχει ηλεκτρονικό κόφτη, αλλά «μηχανικό». Η 6η είναι τόσο κοντή, ώστε στο κόκκινο ίσα που βλέπεις 280+ στο κοντέρ. Πού φτάσαμε ε; «Μόλις» 280! Αν έχεις στο γκαράζ μια Hayabusa, αυτό σε χαλάει κάπως, αλλά ας μην είμαστε και αχάριστοι. Ήδη οι Γερμανοί έχουν απαρνηθεί μεγάλο μέρος της πολιτικής ορθότητάς τους. Πάντως, ακόμη κι έτσι, η γαλανόλευκη μοτοσικλέτα μας έπαιζε σαν τη γάτα με το ποντίκι μέχρι την Κόρινθο. Έφευγε, χανόταν, μας περίμενε, άφηνε να περάσουμε και μας περνούσε από αριστερά ή δεξιά, είτε πηγαίναμε με 200 είτε με 250 χλμ./ώρα. Το αίμα της πήρε πίσω η M5 στις στροφές του Αρτεμισίου. Εκεί έγιναν απίθανα πράγματα, αφότου πατήσαμε το πλήκτρο Μ στο τιμόνι (το προσωπικό πρόγραμμα οδήγησης που προσαρμόζεται κατά παραγγελία του οδηγού από την κεντρική οθόνη), για να προεπιλέξουμε μεμιάς το κορυφαίο πρόγραμμα στο SMGIII (S6), τον κινητήρα full power, το EDC στη σκληρή σκάλα και το DSC πλήρως απενεργοποιημένο. Καταρχάς, το κοντέρ δεν έπεσε ποτέ κάτω από τα 180. Μετά, δύο φορές νιώσαμε τη μούρη να γλιστρά, κρατήσαμε το γκάζι πατημένο και νιώσαμε την ουρά να γλιστρά. Ανάποδο και πάμε για την επόμενη. Εύκολο; Όχι ακριβώς, αλλά δεν καρδιοχτυπήσαμε, παρ’ ότι τη μια το κοντέρ έγραφε 190 και την άλλη 200 (!). Το συμπέρασμα; Τιμονάρα και ζυγισμένο πλαίσιο που κρύβει τα κιλά του! Παλικάρι και ο φίλος αναβάτης της K1200S, ο οποίος μας έπιανε στις ευθείες, αλλά φρόνιμα έμενε πίσω στις στροφές. Φρόνιμα, αλλά με το γόνατο να γλείφει την άσφαλτο, κι ας λέει ο ίδιος ότι δε ρίσκαρε. Το βίντεο υπάρχει. Θα το βγάλουμε μια μέρα στον αέρα με επιγραφή απέξω: «Don’t do that at home!»
Safe (?) sex!
Λίγο πριν από την Τρίπολη, ώρα για ανεφοδιασμό. Έπειτα από 170 χλμ., η Μ5 έχει κάψει 50+ λίτρα και η K μόλις 15. Οι υπολογισμοί δικοί σας. Το ρεζερβουάρ των 70 λίτρων είναι μικρό για τον V10, που αποδεικνύεται πιο βενζινοβόρος και από τον V12 της Ferrari! Το δικό μας πρόβλημα όμως δεν είναι η αυτονομία, αλλά ο καιρός. Μια βροχή που υποτιμήσαμε αρχικά («καταιγίδα είναι, θα περάσει») θα μας κρατήσει για τρεις ώρες κάτω από ένα γιαπί, αφού ο Παναγιώτης έχει προλάβει να γίνει παπί. Σε τέτοιες περιπτώσεις βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που έτυχε να οδηγείς μηχανή, αλλά η χώρα είναι που φταίει. Μοτοσικλέτες σαν την Κ1200S μπορούν να οδηγηθούν με ασφάλεια σε βρεγμένο -πλην γερμανικό- οδόστρωμα. Η άσφαλτος-γυαλί και οι νερολακκούβες τη σταματούν.
Αργά το απόγευμα ο εθνικός δρόμος Τρίπολης-Βυτίνας έχει στεγνώσει κι εμείς αρχίζουμε πάλι το παιχνίδι. Όμορφη η συγκεκριμένη διαδρομή, ιδίως τις καθημερινές που δεν έχει κίνηση. Γρήγορη, με ροή, αξιοπρεπής άσφαλτο και πολύ πράσινο εκεί, στις πλαγιές του Μαινάλου. Οριακά, η K1200 αναδεικνύεται νικήτρια σ’ αυτό το περιβάλλον, κυρίως γιατί εξαφανίζεται στις ευθείες. ΟΚ, αλλά πώς την εμπιστεύεται ο αναβάτης της στις γρήγορες καμπές; Από ζήλια και νοσταλγία, παρά από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αποφασίζω να την κλέψω από το συνάδελφο που ιδρώνει στην ολόσωμη φόρμα του. Έπειτα από, πάνω κάτω, 10΄ σε ένα κομμάτι με δύο μέτριες στροφές, καταλαβαίνω ότι οι Γερμανοί του τμήματος motorrad βαδίζουν στο σωστό δρόμο, μάλιστα τον ίδιο με εκείνον που ακολουθούν οι συνάδελφοί τους του τμήματος Μ. Η εν λόγω μοτοσικλέτα δεν είναι μόνο πολύ εκρηκτική (πιστόλι μετά τις 7.500 σ.α.λ.!), αλλά και ιδιαίτερα φιλική. Αρχικά δείχνει πανάλαφρη σαν «επταμισάρα» στα χέρια σου παρά τα 229 κιλά της και ιδιαίτερα άκαμπτη. Η πρώτη εντύπωση από τις αναρτήσεις είναι περίεργη, σαν να πατάς πάνω σε δύο ελατήρια. Γρήγορα συνηθίζεις και επιτίθεσαι. Αυτή η BMW βουτάει γρήγορα στη στροφή και κρατά με ακρίβεια την κλίση της, χωρίς την παραμικρή ταλάντωση. Και σου εμπνέει τόση εμπιστοσύνη, ώστε σε κάνει να στρίβεις αποφασιστικά το δεξί γκριπ στην έξοδο της στροφής. Προσοχή όμως, γιατί η ροπή είναι άφθονη από τις 4.000 σ.α.λ.
Στην κλειστή διαδρομή προς Δημητσάνα και Στεμνίτσα είναι ιεροσυλία να τρέχεις σαν τρελός και να μην απολαμβάνεις τα χρώματα της φύσης, αλλά, συγγνώμη, συντάκτες αυτοκινήτου είμαστε, όχι μέλη της Greenpeace... Αλλά και αυτός ο Αρχοντίτσης τι θέλει κολλημένος από πίσω; Όσο σφίγγει η διαδρομή, τόσο νομίζεις ότι η M5 δε χωράει, έτσι όπως περνά φίλερ από τα πέτρινα τοιχάκια στις στροφές. Όσο ζεσταινόμαστε, τόσο η βελόνα του στροφομέτρου φλερτάρει με την ένδειξη 8000. Οι πίσω τροχοί συχνά αφήνουν μαύρες γραμμές πάνω από τις λευκές διαγραμμίσεις και οι γωνίες του αμαξώματος γίνονται όλο και πιο μεγάλες. Μπορεί το SMG να μην επιτρέπει -όπως ένα χειροκίνητο κιβώτιο- να κατεβάσεις σχέση στην είσοδο της στροφής και να αποσταθεροποιήσεις την ουρά με απότομο άφημα συμπλέκτη, όμως το στήσιμο αυτής της εξωγήινης «5άρας» σου επιτρέπει να έρχεσαι γυρισμένος «από πριν». Πώς; Με αστραπιαία τιμονιά και φρενάκι πριν από τη στροφή. Δεν είναι εύκολο, δεν το συστήνουμε σε δημόσιο δρόμο, αλλά είναι απόλαυση να βλέπεις ένα θηρίο 1.830 κιλών να πηγαίνει τόση ώρα με το πλάι, πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι εσύ στο αριστερό του κάθισμα. Και είναι αξιοθαύμαστο που μια ογκώδης μπερλίνα υπομένει αγωνιστικούς χειρισμούς και σου επιτρέπει να εκτιμήσεις τόσο την εκρηκτική απόκριση στο γκάζι (στοιχείο που προκαλεί το ακαριαίο, αλλά ελεγχόμενο ξεκόλλημα της ουράς) όσο και τη σβελτάδα του τιμονιού της. Οι αλλαγές του ημιαυτόματου θαύματος του Μονάχου είναι τόσο βίαιες στο ακραίο πρόγραμμα, που νομίζεις ότι τρως κλοτσιά από την πλάτη του καθίσματος. Πόσο μπορεί να αντέξει ο συμπλέκτης και το διαφορικό με τέτοια μεταχείριση; Δεν μπορεί, κάτι θα έχουν προβλέψει οι Γερμανοί γι’ αυτό...
Χωρίς προφυλακτικό
Ο φρέσκος αέρας, η ησυχία και το τοπίο της Στεμνίτσας είναι ό,τι καλύτερο για να φύγει η κούραση ύστερα από μια τόσο δύσκολη όσο και συναρπαστική μέρα. Την επόμενη, με γεμάτες τις μπαταρίες και καταγάλανο ουρανό, επιχειρούμε ακόμη μια αντιπαράθεση με τις δύο BMW, ανάμεσα σε Δημητσάνα και Στεμνίτσα. Η μικροκάμερα είναι στερεωμένη στο φέρινγκ της K1200S, η κίνηση μηδέν και η M5 σέρνει το χορό. Στο τέλος της διαδρομής των 8 χλμ. όλη η παρέα συμφωνεί ότι η κόντρα στέκει. Το αυτοκίνητο υπερτερεί στα πιο αργά κομμάτια, όπου η μοτοσικλέτα δεν αισθάνεται στο στοιχείο της, ενώ στα πιο ανοιχτά η δεύτερη παίρνει το αίμα της πίσω. Σε κάθε περίπτωση, τα εύσημα ανήκουν στην M5. Είναι σπάνιο, πιστέψτε μας, για οποιοδήποτε τετράτροχο να μείνει μπροστά από μια σπορ μοτοσικλέτα, σε ανοιχτό δρόμο με καλή άσφαλτο. Και ο παράγοντας της ταχύτητας είναι ο λιγότερο σημαντικός. Εκείνο που μένει έπειτα από μια τέτοια διαδρομή -ή έπειτα από μακρόχρονη συμβίωση- με μια μηχανή τελικά είναι τα συναισθήματα. Ιδίως όταν μιλάμε για πανάκριβες κατασκευές σαν την M5, που έχουν λύσει θέματα όπως είναι η ασφάλεια, η αξιοπιστία, η ποιότητα κύλισης και η πολυχρηστικότητα. Να το πούμε απλά; Στο τέλος μιας ειδικής διαδρομής σχεδόν 600 χλμ., εάν έπρεπε να επιλέξουμε, την M5 θα κρατούσαμε για το επόμενο σαββατοκύριακο. Όχι γιατί η Κ1200S δε σου «εκτοξεύει» την αδρεναλίνη. Το αντίθετο μάλιστα, ενώ σου προκαλεί εθισμό όσο καμία άλλη δίτροχη «Bαυαρή» στην ιστορία. Απλώς, υπάρχουν τουλάχιστον άλλες 15 μοτοσικλέτες από την Ευρώπη και την Ιαπωνία ικανές να σου χαρίσουν ανάλογα συναισθήματα, αν όχι πιο δυνατά. Στο δικό της χώρο, η M5 παραμένει σπάνιο είδος. Μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις ως... υπερηχητικό ταξί, επιστρατεύοντας τα ηλεκτρονικά της καλούδια, διατηρώντας παντού και πάντα την ψυχική σου ηρεμία. Από την άλλη, μπορείς να της φερθείς ως αγωνιστικό κι εκείνη, παρά τη σοβαρή εμφάνιση, παρά το βάρος και τη φιλοσοφία της, θα υπακούσει. Μόνο μην «την ακούσεις» εσύ ο ίδιος, εάν δεν τη σεβαστείς, προπάντων στους ελληνικούς -βρεγμένους ή στεγνούς- δρόμους. Έτσι, για να κλείσουμε «πολιτικώς ορθά» την ιστορία μιας «επικίνδυνης για τη δημόσια τάξη» ειδική διαδρομή._ Α. Τ.
ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ
M5 και K1200S αποτελούν την αιχμή του δόρατος της τεχνολογίας BMW στα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες αντίστοιχα, με πολλά στοιχεία δανεισμένα από τη θητεία της στη Formula 1. Ας ρίξουμε μια ματιά στις τελευταίες λέξεις της βαυαρικής τεχνολογίας:
M5
• Ο V10 υπακούει στον κανονισμό αντιρρύπανσης Euro 4 και αποδίδει 101,4 ίππους/λίτρο.
• Η συναρμολόγησή του διαρκεί κατά Μ.Ο. 24 ώρες.
• Ζυγίζει 240 κιλά, όσο και ο V8 της προηγούμενης M5.
• Το 7τάχυτο SMGIII, κατασκευής Getrag, επιτυγχάνει αλλαγή ταχύτητας σε χρόνο ρεκόρ 65 χλστ. του δευτερολέπτου.
• Λίπανση «σχεδόν ξηρού κάρτερ» (κατά την BMW) με 4 αντλίες.
• Κάθε έμβολο ζυγίζει 481,7 γρ.
• Η κεντρική μονάδα διαχείρισης MS S65 αποτελείται από 1.000 εξαρτήματα. Διαθέτει 3 επεξεργαστές 32bit με ικανότητα 200 εκατ. υπολογισμών/δλ. και λαμβάνει πληροφορίες συνολικά από 50 αισθητήρες.
• Οι πεταλούδες του γκαζιού ανοίγουν πλήρως σε 120 χλστ. του δευτερολέπτου.
• Τα μπουζί λειτουργούν και ως αισθητήρες προανάφλεξης εκμεταλλευόμενα τον ιονισμό του μίγματος.
• Το σύστημα μεταβαλλόμενου χρονισμού των βαλβίδων bi-Vanos δουλεύει με υδραυλική πίεση 80 bar.
• Τα αμορτισέρ είναι ηλεκτρονικά ελεγχόμενα (EDC) και διαθέτουν τρία στάδια απόσβεσης.
K1200S
• Πλαίσιο, διπλό περιμετρικό από αλουμίνιο για πρώτη φορά σε BMW. Ζυγίζει μόλις 11,5 κιλά.
• Κατανομή βάρους 50%-50% εμπρός-πίσω.
• Τετρακύλινδρος κινητήρας τοποθετημένος με κλίση 55 μοιρών προς τα εμπρός για χαμηλότερο κέντρο βάρους.
• Η σχέση συμπίεσης είναι 13:1.
• Λίπανση με ξηρό κάρτερ για εξοικονόμηση ύψους του κινητήρα (60 χλστ.)
• Το μήκος του στροφαλοφόρου (430 χλστ.) είναι ανάλογο ενός κινητήρα 600 κ.εκ.
• Διαθέτει τον πιο προηγμένο -για μοτοσικλέτα- επεξεργαστή διαχείρισης του κινητήρα (BMS-K).
• Εξάτμιση 4-2-1 με τριοδικό καταλύτη.
• Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι τύπου «κασέτας».
• Η εμπρός ανάρτηση Duolever με τους παράλληλους διαμήκεις βραχίονες βασίζεται σε ιδέα του Βρετανού Νόρμαν Χόσακ. Γωνία κάστερ και μεταξόνιο δεν επηρεάζονται σχεδόν καθόλου από τη βύθιση της ανάρτησης.
• Ως έξτρα εφοδιάζεται με το ESA (Electronically Adjustable Suspension), το οποίο ρυθμίζει ηλεκτρονικά την απόσβεση των αμορτισέρ σε 9 συνδυασμούς από ένα πλήκτρο στο τιμόνι.
• Είναι η πρώτη μοτοσικλέτα με υδραυλική υποβοήθηση (σέρβο) στα φρένα.
• Το Integral ABS (συνδυασμένη πέδηση) επιτρέπει στη μανέτα να επενεργεί και στη δαγκάνα του πίσω δίσκου.
• Έξτρα της K1200S το σύστημα πλοήγησης.
Car people can’t do wheelies!
TOY ΠANAΓIΩTH APXONTITΣH (2TPOXOI)
Η «κόντρα» ανάμεσα σε αυτοκίνητο και μοτοσικλέτα αποτελεί ανέκδοτο στο δίτροχο κόσμο, για ευνόητους λόγους. Οι επιδόσεις των γρήγορων μοτοσικλετών είναι όνειρο άπιαστο για ένα συνηθισμένο σπορ αυτοκίνητο, καθώς το ελάχιστο βάρος και η μηδαμινή μετωπική επιφάνειά τους είναι μικρό κλάσμα σε σχέση με τα αντίστοιχα νούμερα οποιουδήποτε τετρατρόχου και, δυστυχώς για τα τετράτροχα, δεν ισχύει το ίδιο με τις ιπποδυνάμεις... Δεδομένου ότι οι «αυτοκινητάδες» είναι ξεροκέφαλοι και συνήθως αδιάβαστοι (που πας, ρε Καραμήτρο...), ανάλογες «κόντρες» παίρνουν τη μορφή ληστείας σε εκκλησία για τους κακεντρεχείς «μηχανόβιους». Βέβαια, δεν υπάρχει κανόνας χωρίς εξαιρέσεις, αλλά οι ελάχιστες τετράτροχες εξαιρέσεις που είναι ικανές για την έκπληξη στοιχίζουν μερικά τσουβάλια λεφτά και επιπλέον θέλουν χέρια.
Σε αυτό το πλάισιο, αντιμετώπισα με ένα ελαφρύ χαμόγελο την πρόταση του ¶κη για μια κοινή βόλτα με δύο BMW: δίτροχο και τετράτροχο. Δεν άκουσα ονόματα όπως Ferrari, Porsche και λοιπά εξωτικά, αλλά ένα απλό BMW, δηλαδή ένα βαρύ, μεγάλο και 4θυρο σεντάν. Εντάξει, γρήγορο, αλλά εμένα μου πάει πιο πολύ προς το συνηθισμένο, παρά προς την εξαίρεση. Και το αντίπαλο Κ1200S δεν έχει σχέση με τα σοβαρά, για γιατρούς, ποιοτικά, αλλά βαριά και αργά δίκυκλα στα οποία μας έχει συνηθίσει το γερμανικό εργοστάσιο. Πρόκειται απλώς για μια πολύ γρήγορη μοτοσικλέτα με αντικειμενικότατα κριτήρια.
Εδώ χωράει μια μικρή εξομολόγηση: προσωπικά, έχω κόψει κάθε διπλωματική σχέση με τα τετράτροχα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από μια δεκαετία, οπότε θα μου επιτρέψετε να μη γνωρίζω το ακριβές ποιόν του νέου Μ5. Συγγνώμη κιόλας... ¶ρχισα να υποψιάζομαι τι συμβαίνει, μετά τα διόδια της Ελευσίνας, όπου το 4θυρο θηρίο επιτάχυνε με τρόπο... ασυνήθιστο για αυτοκίνητο. Να με συγχωρείτε, αλλά δεν έχω συνηθίσει να χρειάζεται να ανοίξω τόσο πολύ το γκάζι σε μοτοσικλέτα 1.200 cc για να περάσω ένα «κουτί»! Τα πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν, όταν το «κουτί» δεν έδειξε να πτοείται, ακόμη και όταν είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα 200 χλμ./ώρα και συνέχισε να επιταχύνει μέχρι τα 270 στο κοντέρ του έκπληκτου Κ1200S. Για να σώσω τα ασυμμάζευτα έβαλα το κεφάλι κάτω (απαράδεκτο για οδηγό BMW), κρύφτηκα πίσω από το φέρινγκ και κάρφωσα το γκάζι στο στοπ του. Φυσικά, το τετράτροχο έμεινε πίσω, αλλά εγώ είχα προβληματιστεί... Στην πρώτη στάση έκανα την ερώτηση: «¶κη, πόσα άλογα έχει αυτό;», απάντηση: «500 και!»· μα τι λέει αυτός; Έπειτα από μια σύντομη κουβέντα, άρχισα να παίρνω χαμπάρι περί τίνος πρόκειται. Μια F1 μεταμφιεσμένη σε «ταξί». Μάλιστα. Να λοιπόν που έπεσα στην εξαίρεση. Στη συνέχεια ήμουν πιο υποψιασμένος, αλλά και πάλι δεν πίστευα στα μάτια μου, όταν βρέθηκα να στρίβω με τα γόνατα και σταθερά 200 στο Αρτεμίσιο και να έχω μπροστά μου ένα αυτοκίνητο που σκούπιζε με την ουρά του το δρόμο σε κάθε παρατεταμένη στροφή. Και όλα αυτά, με τρία άτομα μέσα! Όχι ότι δεν μπορούσα να περάσω, δεν είπαμε κι έτσι, αλλά μου κάθεται στραβά να ζορίζομαι για να περάσω αυτοκίνητο. Ευτυχώς, το Κ1200S απέδειξε για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για μια εξαιρετική και καθαρόαιμη σπορ μοτοσικλέτα, αλλιώς θα είχα σοβαρό πρόβλημα. Με κάτι τέτοια, οι «αυτοκινητάδες» άρχισαν να ξεθαρρεύουν και να ζητάνε κόντρες στους επαρχιακούς γύρω από τη Στεμνίτσα. «Ζορίστηκες να ακολουθήσεις, ε;», ρώτησε ο Τεμπερίδης μετά το... αυτοκτονικό εγχείρημα. Για να πω την αλήθεια, ¶κη, όταν έχω μπροστά μου ένα αυτοκίνητο που καλύπτει και τις δύο λωρίδες του δρόμου, δε βλέπω που πάω. Αν μου δένατε τα μάτια, θα ζοριζόμουν κι άλλο...
Ήταν ωραία όμως. Ήταν ωραία, γιατί δεν έχω συχνά την ευκαιρία να συναναστρέφομαι ανθρώπους του άλλου στρατοπέδου που έχουν τον ίδιο ενθουσιασμό για τις μηχανές, είτε αυτές είναι δίτροχες είτε τετράτροχες. Ήταν ωραία, γιατί δε συναντάς συχνά τέτοιου είδους εξαιρέσεις, και μάλιστα να έχεις την ευκαιρία να αναμετρηθείς μαζί τους. Ήταν ωραία, γιατί δεν είχα υπόψη τον ενθουσιασμό των «αυτοκινητάδων» για τις σούζες! Παραφράζοντας το μπασκετμπολικό «white men can’t jump» ισχύει το «car people can’t do wheelies». Έπρεπε να βλέπατε τη χαρά του Θάνου μετά την πρώτη απογείωση..._ Π. A.
ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ
Ποτέ το σαββατοκύριακο!
Ένα χωριό με ιστορία, πλούσιο πολιτισμό, παραδοσιακή αρχιτεκτονική και ιδιαίτερο κλίμα, κρυμμένο στο ελατόδασος του Μαινάλου, σε υψόμετρο 1.100 μ. πάνω από το φαράγγι του Λούσιου ποταμού. Αυτή είναι η Στεμνίτσα. Διόλου τυχαία, το πανέμορφο χωριό της ορεινής Αρκαδίας δεν έχει γλιτώσει από τη λαίλαπα των SUV. Από τον Οκτώβριο μέχρι τον Απρίλιο ασφυκτιά από τους εισβολείς του σαββατοκύριακου, οπότε, για να νιώσεις την πραγματική ομορφιά του, καλύτερα να πάρεις άδεια μεσοβδόμαδα και να περπατήσεις στα καλντερίμια, να φωτογραφήσεις τα αρχοντικά οπλαρχηγών του ’21 και να γευτείς τα γλυκά κουταλιού, τις σπιτικές καρυδόπιτες, τις δίπλες, τα σπιτικά σκαλτσούνια και το ντόπιο τυρί. Στο χωριό υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά η καλύτερη -αν και κάπως ακριβή- πρόταση για διαμονή είναι το πανέμορφα φτιαγμένο Τρικολώνιον της εταιρείας Country Club, όπου φιλοξενηθήκαμε κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού μας. Η τιμή του δωματίου είναι στα 108-144 ευρώ (καθημερινές-σαββατοκύριακα) μέχρι τις 31/9 που ξεκινά η τουριστική περίοδος (132-204 ευρώ, αντίστοιχα), ενώ οι σουίτες κοστίζουν 141-219 ευρώ. Το ξενοδοχείο διαθέτει 14 δίκλινα δωμάτια, 4 σουίτες, SPA, γυμναστήριο, σάουνα, όχι όμως εστιατόριο. Στην περιοχή του Λούσιου υπάρχουν αρκετές χωμάτινες διαδρομές για 4x4, ακόμη περισσότερα πεζοπορικά μονοπάτια, ενώ μπορείτε να κάνετε και ράφτινγκ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: Country Club Τρικολώνιον, τηλ: 210.6889.249, 27950.29500-1, www.countryclub.gr
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
ΟΔΗΓΟΙ: ¶κης Τεμπερίδης, Παναγιώτης Αρχοντίτσης
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Αθήνα, Κόρινθος, Τρίπολη, Βυτίνα, Δημητσάνα, Στεμνίτσα, Ελληνικόν, Καρύταινα, Μεγαλόπολη, Τρίπολη, Αθήνα
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 576
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: Μ5: 26,7 λίτρα/100 χλμ., K1200S: 8,1 λίτρα/100 χλμ.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
BMW M5 BMW K1200S
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
ΚYΛINΔPOI 10 σε διάταξη V 4 σε σειρά
ΚYBIΣMOΣ 4.999 κ.εκ. 1.157
ΤOΠOΘETHΣH Εμπρός/κατά μήκος Εγκάρσια/κλίση 55 μοιρών
ΜEΓ. IΣXYΣ 507 ίπποι/7.750 σ.α.λ. 167/10.250
ΜEΓ. POΠH 53,0 χλγμ./6.100 σ.α.λ. 13,25/8.250
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
ΚINHΣH Πίσω
ΚIBΩTIO Ημιαυτόματο (SMG) 7 σχέσεων 6τάχυτο σειριακό
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕMΠPOΣ Γόνατα ΜακΦέρσον, με τρία σημεία στήριξης, αντιστρεπτική ράβδος, ηλεκτρ. ελεγχόμενα αμορτισέρ Duolever 115 χλστ.
ΠIΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος, ηλεκτρ. ελεγχόμενα αμορτισέρ Paralever 135 χλστ.
ΦΡΕΝΑ
ΕMΠPOΣ Αεριζόμενοι δίσκοι 374 χλστ. 2 δίσκοι 320 χλστ., Integral ABS
ΠIΣΩ Αεριζόμενοι δίσκοι 370 χλστ. Δίσκος 265 χλστ., Integral ABS
ΤΡΟΧΟΙ
ΕΛAΣTIKA 235/40-19 εμπρός 120/70ZR 17
285/35-19 πίσω 190/50ZR 17
Continental Sport Contact2 Metzeler
ΖANTEΣ 8,5x19΄΄ εμπρός 3,5x17΄΄
9,5x19΄΄ πίσω 6,0x17΄΄
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚΟΣxΠΛΑΤΟΣxΥΨΟΣ 4.855x1.846x1.469 χλστ. 2.282x905
ΜETAΞONIO 2.889 χλστ. 1.571
ΒAPOΣ 1.755 κιλά 229
ΚIΛA/IΠΠO 3,5 1,37
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ*
ΤEΛIKH TAXYTHTA 250 χλμ./ώρα 275
0-100 XΛM./ΩPA 4,9 δλ. 2,9
0-160 XΛM./ΩPA 9,8 δλ. 5,65 δλ.-
0-200 XΛM./ΩPA 14,2 δλ. -8,35 δλ.
0-400 M. 12,9 δλ./189 χλμ./ώρα 10,46/220,4 χλμ./ώρα
0-1.000 M. 22,7 δλ./247 χλμ./ώρα 19,2/264,5 χλμ./ώρα
50-80 XΛM./ΩPA 2,7 δλ. με 3η -
80-110 XΛM./ΩPA 3,2 δλ. με 4η -
120-140 XΛM./ΩPA 2,7/3,1 δλ. (5η/6η) 1,74 (6η)
120-0 XΛM./ΩPA 56,0 μ. -
* TIMEΣ 4T/2T
«Yπάρχουν αυτοκίνητα που μπορούν να κάνουν την καρδιά ενός σκληροπυρηνικού αναβάτη να χτυπήσει δυνατά.»
«Eίναι απόλαυση να βλέπεις ένα θηρίο 1.830 κιλών να πηγαίνει τόση ώρα με το πλάι, πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι εσύ στο αριστερό του κάθισμα.»
«Στο τέλος μιας ειδικής διαδρομής σχεδόν 600 χλμ., εάν έπρεπε να επιλέξουμε, την M5 θα κρατούσαμε για το επόμενο σαββατοκύριακο.»